مرحله یازدهم تور دوچرخه‌سواری وولتا که در شهر بیلبائو برگزار می‌شد، بدون برنده به پایان رسید و پیام روشنی برای برگزارکنندگان داشت: اعتراضات دیگر یک اتفاق نادر نیست، بلکه یک عامل عملیاتی است که به منابع، تمرینات و تصمیم‌گیری‌های واضح نیاز دارد.
به گزارش سرویس خبری واندا اسپورت ماجرا مانند بسیاری از مسابقات بزرگ دیگر آغاز شد: نرده‌ها در دو طرف جاده چیده شده بودند، پرچم‌ها به اهتزاز درآمده بودند و با نزدیک شدن پیشتازان به کیلومترهای پایانی، صدای تشویق هواداران اوج می‌گرفت. سپس صدای خش‌خش بی‌سیم‌ها به گوش رسید.
با تجمع معترضان نزدیک خط پایان مرحله یازدهم وولتا ۲۰۲۵ و تحت فشار قرار گرفتن خطوط امنیتی، مسئولان مسابقه تصمیم گرفتند تا زمان‌گیری را در ۳ کیلومتری خط پایان متوقف کنند و مرحله را خنثی (Neutralise) اعلام نمایند. به این ترتیب، هیچ برنده‌ای برای این مرحله اعلام نشد.
یوناس وینگگارد و تام پیت‌کاک که در آخرین سربالایی فاصله قابل توجهی با بقیه ایجاد کرده بودند، به صورت غیررسمی از خط پایان عبور کردند و شبی از «اگرها و اماها» را پشت سر گذاشتند.
ماجرا چه بود و چه کسی تصمیم گرفت؟
برگزارکنندگان مسابقه دوچرخه‌سواری، مرحله بیلبائو به بیلبائو را به دلایل امنیتی و پس از چندین بار توقف ناشی از اعتراضات در طول مسیر، زودتر از موعد به پایان رساندند. بر اساس اختیارات مدیر مسابقه، زمان‌گیری برای رده‌بندی کلی (GC) در فاصله ۳ کیلومتری خط پایان انجام و مراسم اهدای جوایز لغو شد. پیش از این، انجمن دوچرخه‌سواران حرفه‌ای (CPA) پس از حوادثی که در مراحل قبلی رخ داده بود، خواستار تأمین امنیت بیشتر شده بود.
اتحادیه بین‌المللی دوچرخه‌سواری (UCI) نیز با صدور بیانیه‌ای، «اقداماتی را که منجر به خنثی شدن مسابقه شد»، محکوم کرد و بر تعهد خود به بی‌طرفی سیاسی تأکید نمود. این بیانیه نشان از حمایت نهادی از تصمیم برگزارکننده برای اولویت دادن به امنیت دارد.
«فدراسیون جهانی دوچرخه‌سواری همبستگی و حمایت خود را از تیم‌ها، کادر فنی و رکابزنان ابراز می‌دارد؛ کسانی که باید بتوانند حرفه و اشتیاق خود را در شرایط بهینه ایمنی و آرامش دنبال کنند.» – بیانیه UCI
در مرحله پنجم، معترضان تیم اسرائیل-پریمیر تک (IPT) را در جریان رقابت‌های تایم تریل تیمی متوقف کردند و در مرحله دهم، سیمونه پتیلی از تیم اینترمشه-وانتی در میان هجوم معترضان به جاده، سقوط کرد. این اتفاقات منجر به برگزاری یک نشست رسمی برای بررسی وضعیت ایمنی پیش از مرحله یازدهم شد و موضع انجمن دوچرخه‌سواران حرفه‌ای (CPA) مبنی بر به خطر افتادن رفاه رکابزنان را تقویت کرد.
کیکو گارسیا، مدیر فنی مسابقه، به صورت عمومی اظهار داشت که برگزارکنندگان نمی‌توانند یک تیم ثبت‌شده در UCI را اخراج کنند و اشاره کرد که اگر امنیت تضمین نشود، «فقط یک راه‌حل» باقی می‌ماند: کناره‌گیری داوطلبانه تیم IPT. این اظهارات، هم محدودیت اختیارات برگزارکنندگان و هم نقاط فشار در مدیریت با حضور چندین ذی‌نفع را برجسته می‌کند.
تاثیرات بر رسانه‌ها و حامیان مالی
برای پخش‌کنندگان، یک پایان خنثی‌شده، ضرباهنگ روایتی را که به تماشاگران و حامیان مالی فروخته‌اند، از بین می‌برد. بسته‌های پس از مسابقه کوچک می‌شوند، هایلایت‌ها مرکزیت خود را از دست می‌دهند و برنامه‌ریزان برای پر کردن دقایقی که قرار بود به مراسم اهدای جوایز و مصاحبه‌ها اختصاص یابد، به تکاپو می‌افتند. قراردادهای پخش اغلب بین خنثی شدن و لغو کامل مسابقه تفاوت قائل می‌شوند، بنابراین این سؤال مطرح می‌شود که آیا این اختلال به حدی رسیده که شامل «وقفه اساسی» شود و پخش جبرانی یا برنامه‌های اضافی را در پی داشته باشد.
حامیان مالی نیز با چالشی مشابه روبرو هستند. برنامه‌های میدانی و محتوای اجتماعی که حول محور برنده شدن ساخته شده‌اند، در عرض چند ثانیه از بین می‌روند، در حالی که ریسک آسیب به برند زمانی افزایش می‌یابد که اعتراضات سیاسی به تصویر اصلی روی صفحه تبدیل می‌شود. آماده‌ترین حامیان مالی، دارایی‌های جایگزین و پیام‌های اجتماعی آماده دارند، اما بسیاری از آن‌ها در آن روز ارزش سرمایه‌گذاری خود را از دست خواهند داد.
تجربه سایر رویدادهای ورزشی
برگزارکنندگان رویدادهای ورزشی در مواجهه با تلاقی سیاست یا اعتراض با رقابت، از چهار اهرم استفاده کرده‌اند: به تعویق انداختن، انتقال به مکانی دیگر، خنثی کردن یا لغو کردن.
+ فرمول یک در سال ۲۰۱۱ سخت‌ترین گزینه را انتخاب کرد و پس از بالا گرفتن ناآرامی‌ها، گرندپری بحرین را لغو کرد؛ تصمیمی که پخش‌کنندگان و حامیان مالی را مجبور به بازنویسی برنامه‌های فصل اولیه خود نمود.
+ لالیگا در سال ۲۰۱۹ مسیر متفاوتی را در پیش گرفت؛ ال‌کلاسیکو را به دلیل اعتراضات در کاتالونیا از اکتبر به ۱۸ دسامبر موکول کرد و مسابقه را در بارسلون اما با تمهیدات امنیتی شدیدتر برگزار کرد.
+ مسابقات قهرمانی آمریکای جنوبی نشان می‌دهد که چگونه انتقال به مکانی دیگر می‌تواند یک رویداد را نجات دهد. کنمبول فینال کوپا لیبرتادورس ۲۰۱۹ را از سانتیاگو به لیما منتقل کرد، برنامه مسابقات را حفظ کرد و پخش را با یک برنامه عملیاتی جدید ارائه داد.
+ تنیس در سال ۲۰۱۹ مسابقات اوپن هنگ کنگ را به تعویق انداخت و تاریخ بازگشتی تعیین نکرد و در اولویت اول، دسترسی و جابه‌جایی بازیکنان را نسبت به یکپارچگی تقویم مسابقات قرار داد.
+ دوچرخه‌سواری و ورزش‌های داخل سالن نمونه‌های روشنی از خنثی‌سازی و بازگرداندن سریع به حالت عادی را ارائه می‌دهند. ASO در سال ۲۰۲۲، مرحله دهم تور دوچرخه‌سواری فرانسه را پس از مسدود شدن جاده توسط فعالان محیط زیست متوقف و سپس خنثی کرد و مسابقه را مجدداً آغاز نمود.
+ در مسابقات اسنوکر قهرمانی جهان ۲۰۲۳، پس از اینکه یک فعال محیط‌زیست روی میز پودر رنگ نارنجی پاشید، مسئولان بازی را به مدت ۲۴ ساعت در رقابت میان رابرت میلکینز و جو پری به تعلیق درآوردند. برگزارکنندگان میز آسیب‌دیده را مجدداً پوشش دادند و برنامه را بعداً در همان جلسه از سر گرفتند.
نهادهای ورزشی قاره‌ای نیز سیاست انتقال مداوم به مکانی دیگر را اتخاذ کرده‌اند. یوفا پس از اکتبر ۲۰۲۳، باشگاه‌های اسرائیلی را از میزبانی در اسرائیل محروم کرد و مسابقات را به مکان‌های بی‌طرف منتقل نمود، در حالی که یورو لیگ از ترکیبی از تعویق و انتقال برای تیم‌های اسرائیلی در چندین فصل استفاده کرده است.
هر یک از این گزینه‌ها پیامدهای تجاری مشخصی داشته است: لغو، باعث بازپرداخت و آسیب به اعتبار می‌شود؛ تعویق، ازدحام و فشار بر کارکنان را به دنبال دارد؛ انتقال، با هزینه لجستیکی بالاتر رویداد را حفظ می‌کند و خنثی‌سازی با از بین بردن بخش اصلی روایت ایمنی را تأمین می‌نماید.
اکنون وولتا در دسته آخر قرار می‌گیرد و اگر برگزارکنندگان نتوانند منطقه امنی را برای روزهای آینده تضمین کنند، می‌توانند به تعویق یا انتقال مسابقات نیز متوسل شوند.
