جام جهانی ۲۰۲۶ با میزبانی مشترک سه کشور آمریکا، مکزیک و کانادا، بزرگترین رویداد ورزشی تاریخ فوتبال خواهد بود.
به گزارش سرویس خبری واندا اسپورت در این میان، هر یک از این کشورها با ویژگی‌های منحصربه‌فردی به استقبال این تورنمنت رفته‌اند که بررسی وضعیت ورزشگاه‌ها و مسائل مرتبط با آن، اهمیت بالایی دارد.
آمریکا: غول ظرفیت و چالش ویزا
ایالات متحده با ۱۱ ورزشگاه میزبان، بیشترین سهم را در برگزاری بازی‌ها دارد. این ورزشگاه‌ها عمدتاً با ظرفیت‌های بسیار بالا و امکانات مدرن، برای میزبانی رویدادهای بزرگ ساخته شده‌اند. ورزشگاه ای‌تی‌اندتی (AT&T Stadium) در دالاس با بیش از ۹۲,۰۰۰ نفر گنجایش، بزرگترین ورزشگاه میزبان است و با توجه به میزبانی ۹ بازی از جمله یک نیمه‌نهایی، پیش‌بینی می‌شود بیشترین تعداد تماشاگر را به خود ببیند. ورزشگاه مت‌لایف (MetLife Stadium) در نیویورک/نیوجرسی نیز با ظرفیت ۸۲,۵۰۰ نفر، میزبان بازی فینال خواهد بود و انتظار می‌رود به یکی از پرتماشاگرترین رویدادهای ورزشی تاریخ آمریکا تبدیل شود.
با این حال، یک چالش بزرگ در این کشور، قوانین سختگیرانه دریافت ویزا است. فرآیند طولانی و پیچیده ویزای آمریکا، به ویژه برای هواداران از کشورهای کمتر توسعه‌یافته، می‌تواند مانعی جدی برای سفر باشد. این موضوع این نگرانی را ایجاد می‌کند که بخش بزرگی از تماشاگران حاضر در ورزشگاه‌ها، به جای گردشگران ورزشی بین‌المللی، از شهروندان آمریکایی و مهاجران مقیم این کشور باشند. این مسئله می‌تواند از فضای چندفرهنگی و شور و هیجان خاص جام جهانی بکاهد و تجربه کلی را تحت تأثیر قرار دهد.
مکزیک: شور و تاریخ در آزتکا
مکزیک با سه ورزشگاه میزبان، کشوری با سابقه در میزبانی جام جهانی است. ورزشگاه آزتکا (Azteca Stadium) در مکزیکوسیتی، با ظرفیت بیش از ۸۷,۰۰۰ نفر، نه تنها میزبان بازی افتتاحیه است، بلکه به تنها ورزشگاهی در تاریخ تبدیل خواهد شد که برای سومین بار میزبان جام جهانی مردان است. این ورزشگاه به دلیل پیشینه تاریخی و شور و هیجان بی‌نظیر هواداران مکزیکی، قطعاً یکی از پرشورترین میزبانان خواهد بود.
مزیت بزرگ مکزیک، سهولت نسبی در دریافت ویزا است. این موضوع می‌تواند باعث شود که هواداران از کشورهای آمریکای لاتین که روابط نزدیکی با مکزیک دارند، به راحتی برای تماشای بازی‌ها به این کشور سفر کنند. با توجه به محبوبیت دیوانه‌وار فوتبال در مکزیک، پیش‌بینی می‌شود تمامی بازی‌ها در ورزشگاه‌های این کشور، از جمله ورزشگاه‌های بی‌بی‌وی‌ای (BBVA Stadium) در مونتری و آکرون (Akron Stadium) در گوادالاخارا، با استقبال بی‌نظیری روبرو شوند.
کانادا: میزبانی محدود اما مدرن
کانادا با دو ورزشگاه میزبان، سهم کمتری در این تورنمنت دارد. ورزشگاه بی سی پلیس (BC Place) در ونکوور با ظرفیت ۵۴,۵۰۰ نفر و ورزشگاه بی‌ام‌او فیلد (BMO Field) در تورنتو که کوچکترین استادیوم میزبان است، پذیرای هواداران خواهند بود. با وجود تعداد کمتر ورزشگاه‌ها، این کشور نیز با ورزشگاه‌های مدرن خود، آمادگی لازم را برای میزبانی دارد.
مقایسه با میزبانان گذشته و چالش فیفا
برای درک بهتر چالش پیش روی فیفا، باید به موفقیت میزبانان گذشته در جذب توریست نگاه کرد.
جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان: آلمان با سیاست‌های ویزای نسبتاً تسهیل شده و زیرساخت‌های حمل‌ونقل قوی، موفق به جذب بیش از ۲ میلیون توریست ورزشی شد. این رویداد، شور و هیجانی بی‌سابقه را به همراه آورد و به نمادی از موفقیت در جذب هواداران از سراسر جهان تبدیل شد.
جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل: این کشور با وجود مشکلات اقتصادی و اجتماعی، موفق شد حدود ۸۰۰ هزار گردشگر خارجی را جذب کند و درآمد قابل توجهی از این راه به دست آورد. تسهیلات ویزا برای برخی کشورها و نزدیکی به کشورهای آمریکای جنوبی به این موفقیت کمک کرد.
جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه: روسیه برای اولین بار با معرفی “کارت هواداری” (Fan ID) که به عنوان ویزا عمل می‌کرد، یک سیستم بی‌نظیر برای جذب توریست‌ها ایجاد کرد. این اقدام باعث شد بیش از ۲.۵ میلیون گردشگر به این کشور سفر کنند و تجربه یک جام جهانی پر از شور و نشاط را داشته باشند. این مدل، الگوی موفقی برای تسهیل سفر تماشاگران شد.
چالش فیفا در آمریکا:
در مقایسه با موفقیت‌های گذشته، سختگیریهای ویزای آمریکا برای فیفا یک دردسر بزرگ محسوب می‌شود. فیفا به عنوان نهاد متولی فوتبال، مأموریت دارد که بزرگترین رویداد ورزشی جهان را به یک جشن جهانی تبدیل کند. اما قوانین سختگیرانه آمریکا ممکن است این هدف را با مشکل مواجه کند.
کاهش فضای جهانی: سختگیریهای ویزا می‌تواند تعداد توریست‌های ورزشی از قاره‌های آسیا، آفریقا و بخش‌هایی از آمریکای جنوبی را به شدت کاهش دهد. این امر موجب می‌شود ترکیب تماشاگران عمدتاً از مردم محلی و مهاجران مقیم باشد و از تنوع فرهنگی و شور و هیجان خاص یک جام جهانی واقعی بکاهد.
خسارت اقتصادی: فیفا و کشورهای میزبان از طریق جذب توریست‌های ورزشی، درآمدهای کلانی از بخش‌های مختلف مانند گردشگری، اقامت و حمل‌ونقل کسب می‌کنند. کاهش تعداد این گردشگران، به معنای کاهش درآمدهای پیش‌بینی شده است و می‌تواند به یک ضرر اقتصادی بزرگ منجر شود.
فشار بر فیفا برای مداخله: هواداران فوتبال و رسانه‌ها از فیفا انتظار دارند که برای تسهیل روند ویزا با دولت آمریکا مذاکره کند. عدم موفقیت در این زمینه، می‌تواند اعتبار فیفا را به عنوان نهادی که به دنبال برگزاری یک رویداد همگانی است، زیر سوال ببرد.
این تفاوت‌ها در نهایت به تجربه‌ای چندگانه و متنوع برای هواداران فوتبال منجر خواهد شد. در حالی که آمریکا با ظرفیت‌های عظیم خود به دنبال جذب بیشترین تماشاگر است، چالش ویزا می‌تواند بر تجربه نهایی تأثیر بگذارد. در مقابل، مکزیک با سابقه تاریخی و شور هواداری، و همچنین سهولت دسترسی، فضایی پرهیجان را رقم خواهد زد. این در حالی است که فیفا با درسی که از آلمان، برزیل و به ویژه روسیه گرفته است، باید راه‌حلی برای غلبه بر چالش ویزای آمریکا بیابد تا بزرگترین جام جهانی تاریخ، به یک رویداد کاملاً جهانی تبدیل شود.
