مارتین براندل کارشناس F1 اسکای اسپورت در گزارشی به بررسی نتایج مسابقه جایزه بزرگ ایتالیا می‌پردازد.
به گزارش سرویس خبری واندا اسپورت او در این تحلیل به موضوعاتی مانند تصمیم تیم مک‌لارن برای تغییر جایگاه اسکار پیاستری و لاندو نوریس، پیروزی مقتدرانه مکس ورشتپن و حال خوب لوییس همیلتون در نخستین آخر هفته‌اش به عنوان راننده فراری در پیست مونزا اشاره می‌کند؛ پیستی که در آن رکورد سرعت ثبت شد.
رکوردشکنی در مونزا
براندل گزارش خود را با توصیف فضای مسابقه مونزا آغاز می‌کند. او می‌نویسد: تعیین خط در مونزا سریع‌ترین دور مسابقه در تاریخ فرمول یک را ثبت کرد و برای دومین بار در ۵۴ سال اخیر، شاهد رکورد جدیدی در سرعت بودیم؛ یک دور کامل ۵۵ ثانیه سریع‌تر از بهترین دور قبلی.
این سرعت خیره‌کننده، البته به عواملی مانند نبود خودروی ایمنی یا پرچم قرمز و شرایط آب و هوایی خشک بستگی داشت. براندل در ادامه به این موضوع اشاره می‌کند که «در طول دهه‌ها، پیچ‌های متعددی به پیست‌ها اضافه شده‌اند تا سرعت را برای ایمنی هواداران، کارکنان پیست و رانندگان کاهش دهند. همچنین قدرت و چسبندگی خودروها نیز به همین دلایل کم شده است، اما با این وجود، به دلیل پیشرفت فنی بی‌وقفه در فرمول یک، اکنون سریع‌تر از همیشه هستیم.
پیشرفت خیره‌کننده ردبول و آرامش همیلتون
براندل عملکرد خیره‌کننده تیم ردبول و مکس ورشتپن را ستایش می‌کند و می‌نویسد: مکس ورشتپن با یک دور فوق‌العاده دیگر، جایگاه نخست را در ایتالیا از آن خود کرد. عملکرد او و خودروی ردبولش در دورهای سریع و طولانی، نشان‌دهنده تغییر چشمگیر نسبت به وضعیت “هیولا” یک سال قبل بود که او را به دردسر انداخته بود.
در همین حال، او از عملکرد لاندو نوریس نیز تمجید می‌کند: پس از ناامیدی بزرگ هفته قبل در زاندفورت، نوریس در این رویداد اندکی سریع‌تر از هم‌تیمی‌اش بود.
براندل همچنین به تغییر حال و هوای لوییس همیلتون اشاره می‌کند. همیلتون به دلیل تخلف در سرعت در آخر هفته قبلی، با پنج رده جریمه مواجه بود و مسابقه را از جایگاه دهم آغاز کرد. اما براندل می‌نویسد: همانطور که در سیلورستون و مسابقات دیگر دیدیم، لوییس بار دیگر همانند سال‌های گذشته رانندگی کرد و راحت‌تر به نظر می‌رسید. او نگرش خود را تغییر داده و به جای ناامیدی از نداشتن یک خودروی برنده، از آنچه در اختیار دارد بهترین استفاده را می‌کند. خوشحال‌کننده است که «لوییس» را شادتر می‌بینیم.
استراتژی مک‌لارن و جدال رانندگان
در ادامه گزارش، براندل به مسابقه اصلی و جدال میان رانندگان مک‌لارن می‌پردازد. او می‌گوید که ورشتپن با آسودگی در صدر قرار گرفت. اما در چند دور اول، نبرد جذابی میان نوریس و ورشتپن شکل گرفت و سپس پیاستری و لکلرک نیز به این رقابت پیوستند.
براندل به تصمیم مک‌لارن برای تغییر استراتژی و تعویض جایگاه رانندگانش می‌پردازد: در شرایطی که تیم تنها شانس خود برای شکستن ریتم ردبول را در تغییر استراتژی می‌دید، ابتدا پیاستری در دور ۴۵ وارد گاراژ شد و یک توقف جادویی ۱.۹ ثانیه‌ای را تجربه کرد. یک دور بعد، نوبت به نوریس رسید، اما مشکلی در چرخ جلو پیش آمد و او ۵.۹ ثانیه در جای خود ثابت ماند. در نتیجه، نوریس پشت سر پیاستری قرار گرفت.
مک‌لارن از پیاستری خواست که جایگاه خود را به نوریس بدهد. براندل می‌گوید: پیاستری به طور طبیعی از این تصمیم راضی نبود، زیرا این موضوع شش امتیاز در رقابت با «نوریس» برای او به همراه داشت، اما او همکاری کرد و من فکر می‌کنم این کار درستی بود. هر دوی آن‌ها به اندازه کافی هوشمند هستند که درک کنند انسجام تیم، عامل اصلی موفقیت این فصل است و این نوع همکاری در آینده نیز برای آن‌ها اهمیت دارد.
پنالتی بحث‌برانگیز اولیه برمن
براندل به موضوع پنالتی اولیه برمن در مسابقه می‌پردازد که دو امتیاز منفی به او اضافه کرد و حالا او تنها دو امتیاز تا محرومیت از مسابقه فاصله دارد. او می‌نویسد: «به نظر من، پنالتی‌ای که در مونزا به او داده شد، ناعادلانه بود. سایینز از بیرون پیچ دوم وارد شد، اما برمن نمی‌توانست به راحتی از مسیرش کنار برود. این دو با هم برخورد کردند. سایینز بعد از مسابقه این اتفاق را یک حادثه عادی در مونزا توصیف کرد، اما برمن ۱۰ ثانیه جریمه و دو امتیاز منفی دریافت کرد.
براندل نتیجه‌گیری می‌کند که برخورد با خودروهای دیگر، مهم نیست که تقصیر چه کسی باشد، هزینه‌های زیادی از جمله از دست دادن امتیاز و جایگاه روی سکو را در بر دارد.
این گزارش با اشاره به عملکرد خوب رانندگان دیگری مانند الکس آلبون در تیم ویلیامز، گابریل بورتولتو در سائوبر و اساک هاجر در ریسینگ بول پایان می‌یابد.
براندل در پایان می‌افزاید: ورشتپن با ۲۰ ثانیه اختلاف نسبت به مک‌لارن پیروز شد. این یعنی تیم ردبول تنها در یک سال، نزدیک به یک دقیقه زمان بهبود یافته است. واقعاً خیره‌کننده است.
