اوسین بولت، سریعترین مرد جهان، دوباره در کانون توجه قرار گرفته است؛ اما این بار نه با دویدن و شکستن رکورد، بلکه با اعترافی جالب و صادقانه. قهرمان افسانهای جامائیکایی در یک مصاحبه، با لبخند گفت که حالا حتی وقتی از پلهها بالا میرود، نفسش بند میآید!
به گزارش سرویس خبری واندا اسپورت این اشاره نشان داد که زندگی یک ورزشکار حرفهای و اسطوره دو و میدانی جهان حتی بعد از بازنشستگی چقدر میتواند متفاوت از دوران اوج او باشد.
بازگشت به میدان خاطرهها در توکیو
بولت ۳۹ ساله که از سال ۲۰۱۷ کفشهای دویدنش را آویزان کرده است، اخیراً در ورزشگاه ملی توکیو حاضر شد تا در یک رویداد ورزشی شرکت کند. حضور او، در میان تشویق بیش از ۶۰ هزار تماشاگر، لحظهای زمان را به عقب برگرداند. ژست معروف «به سوی جهان» بولت، همان حال و هوای پرشور المپیکها را زنده کرد و هواداران را به یاد پیروزیهای فراموشنشدنی و رکوردهای دستنیافتنی او انداخت. این استقبال نشان میدهد که نام و شخصیت بولت فراتر از یک ورزشکار، به یک نماد ورزشی جهانی تبدیل شده است.
چرا کسی به سرعت بولت نمیرسد؟
اوسین بولت نه تنها سریعترین دونده تاریخ، بلکه یکی از پرافتخارترین آنها نیز محسوب میشود. او با ۸ مدال طلای المپیک و ۱۱ عنوان قهرمانی جهان، رکوردهای ۱۰۰ متر (۹.۵۸ ثانیه)، ۲۰۰ متر (۱۹.۱۹ ثانیه) و رله ۴×۱۰۰ متر (۳۶.۸۴ ثانیه) را همچنان در اختیار دارد.
با وجود پیشرفتهای فناوری و استفاده از کفشهای پیشرفتهای به نام سوپراسپایک توسط دوندگان امروزی، هیچکس نتوانسته به سرعت او نزدیک شود. وقتی از بولت در مورد دلیل این موضوع پرسیدند، او با قاطعیت گفت: «ما فقط بااستعدادتر بودیم.» او معتقد است که استعداد ذاتی، عامل اصلی موفقیت نسل او بوده است و حتی با وجود فناوریهای جدید، تفاوت سرعت بین دوندگان مرد امروزی و دوران او به وضوح دیده میشود.
زندگی آرام و پدری مهربان
زندگی بولت پس از بازنشستگی، از یک قهرمان پرجنبوجوش به یک پدر آرام و خانهدار تغییر کرده است. او میگوید دیگر نمیدود و وقتش را صرف تماشای فیلم، بازی با لگو و گذراندن زمان با فرزندانش میکند. بولت با خنده میگوید که وقتی بچهها شروع به اذیت کردنش میکنند، به سراغ لگوها میرود و این سرگرمی جدید را خیلی دوست دارد.

این قهرمان دوستداشتنی، در گذشته به دلیل پارگی آشیل از ناحیه پا آسیب دید و همین موضوع باعث شد که بازگشت او به ورزش سختتر شود. او میگوید: «باید دوباره کمی شروع به دویدن کنم، شاید چند دور سبک، تا نفسم به حالت طبیعی برگردد.»
بولت از ورزشکاران امروزی میخواهد که خود واقعیشان باشند و سعی نکنند تنها برای سرگرم کردن مردم ژست بگیرند. او معتقد است که ارتباط صادقانه با هواداران، مثل زمانی که در المپیک ۲۰۱۲ لندن در حضور ملکه الیزابت دوم به او دست تکان داد، باعث محبوبیت واقعی یک ورزشکار میشود.
آرزوی پدرانه؛ بازگشت به جایی که همه چیز شروع شد
با وجود تمام تغییرات در سبک زندگیاش، اوسین بولت هنوز هم رویاهایی در سر دارد؛ اما این رویاها برای خودش نیستند، بلکه برای فرزندانش هستند. او قصد دارد دو سال دیگر، فرزندانش را به مسابقات جهانی دوومیدانی در پکن ببرد. پکن همان شهری است که در المپیک ۲۰۰۸، بولت اولین مدالهای طلای المپیک خود را به دست آورد و افسانهاش آغاز شد. او میخواهد فرزندانش آن فضا را از نزدیک ببینند و درک کنند که پدرشان از کجا به اوج رسیده است.
زندگی بولت نشان میدهد که حتی بزرگترین قهرمانان هم پس از دوران اوج، با چالشها و تغییرات زیادی روبرو میشوند. آیا شما فکر میکنید که در آینده نزدیک، کسی میتواند رکوردهای او را بشکند؟



