تبعیض جنسیتی به هرگونه رفتار ناعادلانه و نابرابر با یک فرد بر اساس جنسیت او گفته می‌شود. برای نمونه، اگر یک زن تنها به دلیل جنسیتش، نتواند به جایگاه شغلی مشخصی دست یابد یا حقوق کمتری دریافت کند، این یک نمونه از تبعیض جنسیتی است.
جنسیت‌گرایی یک باور یا طرز فکر است که جنسیت خاصی را برتر از جنسیت دیگر می‌داند و کلیشه‌ها و تصورات نادرستی را در مورد توانایی‌ها و نقش‌های هر جنسیت ترویج می‌کند. این طرز فکر، ریشه اصلی رفتارهای تبعیض‌آمیز است. برای مثال، این باور که “زنان در ورزش‌های پربرخورد ضعیف‌تر هستند” یک کلیشه جنسیت‌گرایانه است.
با وجود گزارش‌های گسترده در مورد رفتارهای ناشایست، بیشتر زنان فعال در دنیای فوتبال می‌گویند که هیچ پیامدی برای عاملان این رفتارها وجود ندارد. این امر نشان‌دهندهٔ حاکمیت فرهنگ سکوت و بی‌عملی است.
به گزارش سرویس خبری واندا اسپورت سازمان “زنان در فوتبال” در آخرین تحقیق خود فاش کرده که از هر 5 زن فعال در این ورزش، 4 نفر تجربه جنسیت‌گرایی در محیط کار را داشته‌اند. یافته‌های این تحقیق که در تاریخ ۲۵ سپتامبر منتشر شد، نشان می‌دهد ۷۸٪ از زنان مورد تبعیض بر پایه جنسیت قرار گرفته‌اند. بیش از نیمی از آن‌ها گزارش داده‌اند که با رفتارهای جنسیت‌زده یا زن‌ستیزانه روبرو بوده‌اند و ۶۳.۵٪ نیز به شنیدن شوخی‌های جنسیتی یا “بگو و بخندهای” نامناسب اعتراف کرده‌اند.
این سازمان غیرانتفاعی بریتانیایی پاسخ‌های ۸۶۷ نفر را جمع‌آوری کرده که شامل ۷۵۹ زن، ۱۰۰ مرد و ۸ فرد غیرمحاسبه شده بوده است. تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد که پاسخ‌دهندگان طیف گوناگونی از جایگاه‌های شغلی را شامل می‌شدند: ۷۱٪ کارمندان تمام‌وقت، ۱۴.۶٪ مدیران اجرایی و ۱۶.۸٪ در نقش‌های ابتدایی.
ایوان هریسون مدیرعامل سازمان “زنان در فوتبال” گفت: «داده‌های اصلی نظرسنجی سال ۲۰۲۵ نسبتاً ثابت و در بسیاری از زمینه‌ها، تأسف‌بار است. این‌ها فقط عدد نیستند؛ آن‌ها تجربیات واقعی افرادی هستند که در این ورزش کار می‌کنند و سزاوار شرایط بهتری هستند. اگر قرار است صنعت فوتبال تغییر کند، باید این حقایق تلخ را بپذیریم.»
هریسون همچنین اشاره کرد که میزان تبعیض ممکن است حتی بالاتر از این باشد؛ چرا که یک‌سوم از زنان شرکت‌کننده در نظرسنجی گفته‌اند به دلیل بی‌اعتمادی به فرایندهای محیط کار یا ترس از انتقام، تخلفات را گزارش نکرده‌اند. این نگرانی زمانی بیشتر می‌شود که ۵۶٪ از زنانی که تخلفات را گزارش کرده‌اند، می‌گویند هیچ اقدامی در پاسخ به گزارش آن‌ها انجام نشده است.
مردان نیز متوجه این مشکل شده‌اند
این نظرسنجی نشان داد که ۶۹٪ از مردان شرکت‌کننده پذیرفته‌اند که زنان باید سخت‌تر از مردان تلاش کنند تا به همان میزان از به رسمیت شناخته شدن و مزایا دست یابند. در میان زنانی که به موفقیت رسیده‌اند، بسیاری از اعضای سازمان “زنان در فوتبال”، ویژگی‌های شخصی مانند تاب‌آوری ۶۷٪ و عزم راسخ ۶۳٪ را به عنوان عوامل کلیدی برای غلبه بر این چالش‌ها می‌دانند.
هریسون اضافه کرد: «ما نمی‌توانیم همیشه به تاب‌آوری زنان متکی باشیم. زنان باید مورد حمایت، ارزش‌گذاری و به رسمیت شناخته شدن قرار گیرند. این مسائل به هزینه مربوط نمی‌شوند، بلکه به فرهنگ و تعهد برای تضمین امنیت روانی مربوط است.»
لکه‌ای بر تابستان موفقیت
فوتبال زنان در انگلستان در دو سال گذشته رشد قابل‌توجهی داشته است که بی‌شک بخش بزرگی از آن به موفقیت تیم ملی این کشور در یورو ۲۰۲۲ زنان بازمی‌گردد. قهرمانی دوم پیاپی این تیم در یورو امسال، محبوبیت روزافزون این ورزش را نشان داد.
لیزا پارفیت، یکی از بنیان‌گذاران آژانس بازاریابی The Space Between، در این باره گفت: «وقتی به تحولات تجاری این ورزش نگاه می‌کنید، مانند این است که با GPS به جایی سفر می‌کنید و ناگهان مسیر مدام در حال محاسبهٔ دوباره است. همه‌چیز در حال تغییر است، پل‌های جدیدی ساخته می‌شود و ساختمان‌های جدیدی قد می‌کشند، و شما به مقصدی کاملاً متفاوت از آنچه انتظار داشتید می‌رسید.»
پیروزی تیم ملی زنان انگلستان در نیمه‌نهایی یورو در برابر ایتالیا بیش از ۱۰ میلیون بیننده را در شبکه ITV به خود جذب کرد و مسابقه آن‌ها در مرحله گروهی مقابل ولز، با وجود پخش هم‌زمان با فینال جام باشگاه‌های جهان مردان، بینندگان بیشتری داشت. این مسابقات همچنین ۱۴۹.۳ میلیون دلار درآمدزایی داشت که تقریباً ۱۰ برابر بیشتر از سال ۲۰۱۷ بود؛ اسپانسرها سه‌برابر شدند و فروش بلیت رکوردها را شکست.
مشکلی فراتر از دنیای فوتبال
در حالی که این نظرسنجی بر فوتبال تمرکز داشت، مسائل مطرح‌شده تنها محدود به این ورزش نیست. در ماه اوت، کلر بردبری، مدیر اجرایی باشگاه سالفورد رد دویلز در رشته راگبی، به دلیل آنچه «زبان زن‌ستیزانه و نامناسب» از سوی مالکان باشگاه خواند، استعفا داد. او در توضیح یکی از این حوادث گفت که یکی از مدیران ارشد به او پیشنهاد کرده بود تا با فردی در اتحادیه راگبی روابطی برقرار کند تا «کارها را هموار کند».
کلر بردبری درباره تمایل به گزارش ندادن این رفتارها گفت: «آن زمان سکوت کردم چون می‌خواستم باشگاه موفق شود. از خودم ناامیدم که آن زمان در برابر این رفتار نایستادم، بنابراین حالا آن را بیان می‌کنم تا برای یکپارچگی و تکامل لیگ راگبی، و برای تمام زنانی که در ورزش کار می‌کنند، شنیده شود.»
در واکنش به این ادعاها، باشگاه سالفورد رد دویلز بیانیه‌ای صادر کرد و گفت: «ما قاطعانه هرگونه زبان و رفتار نامناسب را محکوم می‌کنیم. ما با این اتهامات با نهایت جدیت برخورد خواهیم کرد و متعهد به تضمین محیطی حرفه‌ای، محترمانه و امن برای همهٔ کارکنان هستیم. در پاسخ به این ادعاها، یک تحقیق داخلی دقیق را انجام خواهیم داد و به محض پایان آن، گزارشی از یافته‌های خود را ارائه خواهیم کرد.»
