شعار فیفا «برای بازی. برای جهان» است. با این همه، با اوج گرفتن بهای بلیت‌های جام جهانی ۲۰۲۶ پیش از انجام قرعه‌کشی یا حتی یک ضربه به توپ، این شعار هر چه بیشتر بی‌مورد به چشم می‌آید.
به گزارش سرویس خبری واندا اسپورت در کمتر از ۴۸ ساعت پس از گشایش نخستین دوره فروش، فیفا آرام و بی سر و صدا بهای بلیت دست‌کم نُه بازی را بالا برد. بهای بلیت بازی‌های گروهی تیم مردان آمریکا در لُس آنجلس و سیاتل که چهارشنبه ۵۳۵ دلار بود، در پایان همان روز با افزایش ۳۰ دلاری، به ۵۶۵ دلار رسید. بلیت صندلی‌های ارزان‌تر در رده ۳ نیز جابه‌جا شد و از ۱۸۵ دلار به ۲۰۵ دلار رسید. در اِمت‌لایف استادیوم نیویورک، بهای بلیت بازی‌های دور یک شانزدهم از مرز هزار دلار گذشت، در حالی که حتی بازی‌های یک چهارم پایانی در کانزاس سیتی نیز نزدیک به ۱,۲۰۰ دلار برای هواداران آب خواهد خورد.
فیفا این روند را «بهاگذاری دگرگون‌پذیر» می‌خواند؛ سامانه‌ای که گویا برای «پاسداری از تماشاگران در برابر دلال‌ها» طراحی شده است. اما باید رو راست باشیم – دلال کیست؟ نهاد رده‌بالا (فیفا) سکوی بازفروش خود را برپا کرده و از هر تراکنش، دو بار ۱۵٪ برش می‌زند. و برای کسانی که احساس خوش‌شانسی می‌کنند، «تُکن دیجیتال پروانه خرید» نیز در دسترس است؛ یک بلیت زرین ۳,۹۹۹ دلاری که بهای ورود را در بر ندارد و تنها امتیاز خرید بلیت در آینده را می‌دهد.
این کنایه تلخ بر هواداران واقعی فوتبال که نخستین قربانیان این شیوه تازه بهاگذاری هستند، پوشیده نیست؛ هوادارانی که باید از خود بپرسند آیا شعار فیفا درباره فراگیر بودن و همبستگی جهانی، تنها پرده‌ای برای یک جام جهانی است که برای جامعه‌ای بسته از ثروتمندان آماده شده است.
دهه‌ها، جام جهانی تورنمنت مردم بود؛ یک رخداد یگانه که با فوتبال و یک میهمانی جهانی همبسته می‌شد. آن روان اکنون در حال ناپدید شدن است.
اکنون پیام فیفا روشن است: اگر نمی‌توانی بپردازی، نمی‌توانی بازی کنی. گام منطقی پسین، قرار دادن تورنمنت در پشت دیوار پولی تلویزیون خواهد بود.
«برای بازی. برای جهان»؟ شاید دیگر نه.
